Maria, Kaptan Ve Kaldırımlı Şiir

Kurşuna beynimi sıkıp
kalın kelimeler arasında
İstanbul’a bıraktım başımı…

Köşe başında bir adam saçlı sakallı bağırıyordu:
Hayat abartıldığı kadar zor,
Yaşanıldığı kadar basit değil , diye.

Her yanımdan birşeyler akıyordu,
Sistemin güldürdükleriyle götürdükleri arasındaki intihar
Sallanıyordu en orta yerde.

Saat yirmiyedikırk , sabaha karşı bile değil.
Aklımdan geçenleri
düzgün cümleler haline getirmeye çalışıyorum.
Başlamak ve devam edebilmek
herhalde yaşam boyu sürmesi gereken bir telaş.

Ben bunları düşünürken
Bulutlur kalan üç-beş yıldızı hapsediyor;
Zaman da kayboluyor onlarla
Boğazımıza takılmış üç beş söylenmemiş sözle
Çekip gidiyoruz , henüz kimsenin dönmediği yere…

Oysa neler geçer aklımızdan,
Vesaire vesaire vesaire…